aynen şimdi olduğu gibi.
herşeyin kusursuz olmasını istemek gibi bir lüksümün olmadığının farkındayım. herşeyin kusursuz olabileceği bir hayal dünyasınında olmadığını biliyorum.
yinede, bazen, sihirli bir değnek istememek elde olmuyor, ille de istiyorum, ille de istiyorum.
kendimi saçmalamanın sınırlarını zorlamak üzere hissediyorum.
belki herşeyi bir kenara bırakıp kucağımda uykuya dalmak üzere olan kedimin varlığına sevinmeliyim.
hayat göründüğünden daha kolay yaşanmalı , bunun mutlaka bir yolu olmalı. bu sırrı çözer çözmez buraya not etmeye söz vererek bu gereksiz ve bir o kadar da mantıksız blog yazısını sonlandırıyorum.
son.
b.
