sweet faker

hurt, confuse, strangle me

again

wander around aimlessly

knowing you are no good for me

i'm holding my breath

as i walk over your broken soul

i'm holding onto my dreams

as i seal my heart

with sorrow

you'll never be me

you'll never feel the rift

that you left in me

i'm telling you one more time

you're blessed

by not being me

you're blessed

by not feeling the rift in me

i'm looking for serenity

in the closet full of skeletons

i'm reaching out for some sanity

in the land of everlasting lunacy

leave, lie, betray me

don't even say you're sorry

nothing matters anymore

you can't hurt me

and

i can't go down anymore

so, bring it on, my sweet faker

leave, lie, betray me

don't even say you're sorry

no one wins this time
not even you, my dear, deary

hill

i'm walking down the hill
leaving the city of broken hearts
i'm trying to hear your voice
trying to remember your eyes
everything is so blurry
everything is so plain
someone stole the taste
of this sad lonely life
there used to be flowers
there used to be glee
hopeless minds and lost dreams
are now that i can only see
where did everyone go?
why am i on my own again?
infinite questions are wandering
did i just lose again?
i'm still trying to learn
how to stand on my own
i'm still trying to forget
what's happened and what's gone
you said it wasn't worth my tears
you said it was a waste of time
so, i'm leaving this place
i'm walking away one more time

state of mind

i'm at a place where I just stand and watch all the bullshit around me, let myself bewildered by little people's stupidity and shallowness, let them think i'm the fool, let them enjoy their big egos for some more time :) i know, there will be the day, when everything will be exposed, when everyone will get their perfect share of justice, so... yeah... life is wonderful in the end.

zamanin azaldigi, umitlerin tukendigi, sevgisizligin sinirlarinin zorlandigi, akil sagliginin tehlikeye dustugu, ruhun bedenden cok uzaklarda ikamet etme safhasina gectigi bu diyarda tek basima ayakta durmaya calisiyorum.

aksamlari el ele yurudugumuzde yerde olusan golgemizi ozluyorum.

aglamaya bir son vermeli, tekil golgeme alismaliyim.

b.

adsiz not defterine adsiz biri olarak yazmaya basliyorum. duygularimin sabrimla beraber ayaklar altinda ezildigi bu ulkede, bu sevgisiz evlilikte, bu soguk evde yasam mucadelesi veriyorum. bosanma çanlarinin çaldigi dünya evinde huzursuzlugun limitlerini zorlayan, akil dengemi her yarim saatte bir sarsan olaylarla bogusuyorum. sakin kalmaya, sevgi dolu olmaya, anlayis göstermeye, vardir bi hayr demeye calisiyorum.

sabrimin sinirinin zorlandigi ve tum iplerin koptugu bu gunde, arkama soyle bir donup bakiyorum, ellerimde ellerinden kalan kokunun gitmesi icin ellerimi yikayip cantami aldigimla yola koyuluyorum.

yarin yeni bir gun, yeni sabir taslari satin almali, yeni umitlere hayal kurulmali, yasamaya deger yeni seyler bulmali, yine ben olmaliyim.

hayatin sert aromasini hazmetmek icin genis bir mideye ihtiyacim var.

b.

Dress

"I want to wear white again! I want to wear white again like I did on my wedding day, but this time I want the dress of eternity, the dress that I will wear for the last time in my miserable life in this miserable world" , she said, before she closed the door on my face.

And that was the last time I saw her.

That was the last time I talked to myself, honestly.

B.

saçmasapan

bazen çok yazmak istediğim anlar olur ve o anlar genellikle iki kelimeyi bir araya getiremediğim durumlara dönüşür.

aynen şimdi olduğu gibi.

herşeyin kusursuz olmasını istemek gibi bir lüksümün olmadığının farkındayım. herşeyin kusursuz olabileceği bir hayal dünyasınında olmadığını biliyorum.

yinede, bazen, sihirli bir değnek istememek elde olmuyor, ille de istiyorum, ille de istiyorum.

kendimi saçmalamanın sınırlarını zorlamak üzere hissediyorum.

belki herşeyi bir kenara bırakıp kucağımda uykuya dalmak üzere olan kedimin varlığına sevinmeliyim.

hayat göründüğünden daha kolay yaşanmalı , bunun mutlaka bir yolu olmalı. bu sırrı çözer çözmez buraya not etmeye söz vererek bu gereksiz ve bir o kadar da mantıksız blog yazısını sonlandırıyorum.

son.

b.